O rexurdir dun poema

Ver video

O REXURDIR DUN POEMA

Ó comenzo é unha lumieira na mente
que espállase con suave claridade.
Estremece coma un feto, nútrese da nosa sangue,
Coma un orgasmiño, crece na obscuridade.

A seu maduro tempo chega a cabal tamaño.
Cando irrompe no mundo intenta facerse oír.
Hai que poñerlle nome, xa vive por sé mesmo:
Hai que deixar que cumpra súa razón de existir.

Sei que, igual que o home, encamiñase ao esquezo,
xesa tan só unha sombra bosquexada a seu paso
afúndese na nada, calando e diluido,
sen deixar unha pegada que o faga perdurar.
Pero un entre moitos, sobrevive triunfante,
e o devecer do tempo non o alcance a borrar.

Podéis leerlo seleccionándolo en MIS PUBLICACIONES.

Registro Propiedad Intelectual 1007096787135 © Abraixas