Reflexión vivencias por un mundo mellor

Registro Propiedad Intelectual 1007096787135 © Abraixas
Una pequeña muestra de mi libro digital creado en Neobook del © 2002

Poesía al río Allóns a su paso por Bergantiños (A Coruña)  Incluida en este libro

O MEU RÍO ANLLÓNS (texto del video en gallego)

Á tardiña sonolente bocexa xunto ó meu río
quen sigue sometido a unha opresión viaxeira.
Gústalle explora-lo todo o que trepida e está vivo
recollendo ecos da Casilla e da verde ribeira.

Meu río é vello, é sabio, a vívido moitas cousas
Onde se atope un bo oínte contará unha historia.
Calcou moitas horas perdidas e líxanas;
pode revivir sonos e restaurar memoria.

O Allóns, é como o tempo que nunca retrocede,
por iso ten tantas historias que narrar.
Á terra se embeleza oíndo súa mensaxe.
aliméntase nas súas augas e o deixa nadar.

Á inclinación da terra empuxao sen repouso;
semellante ó tempo que non se pode deter.
Meu  Anllóns, obra de Deus que pregoa agarimoso

o bó mensaxe de mel doce e tenro lecer.

Registro de Propiedad Intelectual 1007086765723 ©Abraixas. Incluida en este libro

A Noite
A noite taciturna, sentada na eira do trigo
meditaba o desafiou do reflexo da branco luar
a luz, organizada en cristal, cable e ferro,
bótoa cos seus ecos de melancolía nas alas do vento.

Quero subir ao trigal a atoparme con ela,
o seu corazón materno vixía conmovido
baixo o fulgor afastado das altas estrelas,
ao insecto e ao paxaro durmido.

Noites claras de aroma de lúa
Lonxe dela, de pé na eira do trigo;
¡Quen podeira voar pensaba!
he perdese na tua señorial mesura.

Ao mirar ao xentil trigo mecido polo vento,
que a expensas da noite coquetea coa fondura
co seu ostentoso traxe de luces esplendentes.

O REXURDIR DUN POEMA 

Ó comenzo é unha lumieira na mente
que espállase con suave claridade.
Estremece coma un feto, nútrese da nosa sangue,
Coma un orgasmiño, crece na obscuridade.

A seu maduro tempo chega a cabal tamaño.
Cando irrompe no mundo intenta facerse oír.
Hai que poñerlle nome, xa vive por sé mesmo:
Hai que deixar que cumpra súa razón de existir.

Sei que, igual que o home, encamiñase ao esquezo,
xesa tan só unha sombra bosquexada a seu paso
afúndese na nada, calando e diluido,
sen deixar unha pegada que o faga perdurar.
Pero un entre moitos, sobrevive triunfante,
e o devecer do tempo non o alcance a borrar.

Registro Propiedad  Intelectual 1007096787135 © Abraixas. Incluida en este libro.